Machineveiligheid

CE-markering

 

 

 

CE-markering is ontstaan vanuit de wens om binnen de Europese Economische Gemeenschap handelsbelemmeringen weg te nemen (vrij verkeer van goederen).

Het zal duidelijk zijn, dat een belangrijke hindernis daarbij was dat niet alle landen stonden te springen om producten op hun markt toe te laten, die mogelijk niet zouden voldoen aan de eigen nationale (protectionistische) veiligheidsvoorschriften. Om dit te ondervangen is men overeengekomen algemene veiligheidseisen op te stellen. Daarmee kon men gelijk een tweede doel bereiken, nl. het algemene veiligheidsniveau van deze producten op een hoger peil brengen.

Nadat men in eerste instantie deze zaak aanpakte door voor elk product of productgroep richtlijnen op te stellen, is men eind jaren tachtig overgestapt op de zgn. Nieuwe Aanpak. Dit houdt in, dat richtlijnen worden opgesteld voor ruime productcategoriën, zoals 'laagspanningsproducten' of 'machines', met breed geformuleerde veiligheidseisen. Als hulpmiddel voor de fabrikanten van dergelijke producten worden vervolgens normen opgesteld, die alle of enkele van die eisen nader uitwerken tot praktisch toepasbare voorschriften.

De Nieuwe Aanpak heeft ertoe geleid, dat het werkveld op het gebied van productrichtlijnen een stuk overzichtelijker is geworden.

Als uiterlijk kenmerk, dat een product voldoet aan de veiligheidseisen van deze productrichtlijnen volgens de Nieuwe Aanpak
(kortweg: CE-richtlijnen) worden deze voorzien van een (wettelijk beschermd) merkteken, de CE-markering.

CE op een product betekent: dit product voldoet aan de veiligheidseisen, die worden opgelegd door alle Europese Richtlijnen, die van toepassing zijn.

En daarom: dit product mag, zonder aanvullende (nationale) veiligheidseisen, in heel Europa op de markt worden gebracht.

CE-markering op een product heeft dus zowel voordelen voor de fabrikant als voor de gebruiker (koper, werknemer, consument). Omdat toepassing van en voorwaarden voor CE-markering wettelijk zijn geregeld, heeft zowel het onterecht aanbrengen als het onterecht weglaten ervan vergaande consequenties voor alle betrokken partijen.

Onterecht aanbrengen geldt o.a. wanneer het product niet volledig voldoet aan alle opgelegde veiligheidseisen en overige verplichtingen (prodecures, documentatie) van alle van toepassing zijnde CE-richtlijnen. Maar b.v. ook wanneer het product in het geheel niet onder een CE-richtlijn valt!

Onterecht weglaten geldt b.v. wanneer de levering van het product zodanig (kunstmatig) wordt aangepast, dat het niet onder de strikte definitie van een CE-richtlijn zou vallen, puur en alleen om onder zogenaamd 'dure' verplichtingen uit te komen.

Er bestaat inmiddels een hele reeks CE-richtlijnen. De richtlijnen, waar u in praktijk het meest mee te maken heeft en waar G-TEC in is gespecialiseerd, worden afzonderlijk behandeld. Zie voor specifieke details de pagina's over de Machinerichtlijn, de Laagspanningsrichtijn en EMC-richtlijn, de Richtlijn Drukapparatuur en de ATEX-richtlijn.

N.B. CE-richtlijnen zijn in alle deelnemende landen verplicht en ongewijzigd opgenomen in de nationale wetgeving. Zo is b.v. in Nederland de Richtlijn Drukapparatuur (97/23/EG) opgenomen in o.a. de Warenwet door middel van het Besluit Drukapparatuur 311 en het Wijzigingsbesluit Drukapparatuur 339. Het is dus voor heel Europa voldoende om direct de teksten van de betreffende CE-richtlijnen toe te passen.
24-02-2014 15:57:14